Δύο είναι τα τινά. Ολοκληρώνεις τις σπουδές σου και όλοι επιμένουν ότι χρειάζεσαι ένα σωρό πιστοποιητικά επιμόρφωσης, eLearning ή distant courses για να ενισχύσεις την υποψηφιότητά σου, ή είσαι από αυτούς που θέλουν να κάνουν στροφή καριέρας (#careershift) και ακούς ακριβώς τις ίδιες συμβουλές. Μήπως όμως αυτή η μέθοδος δεν είναι απαραίτητα η πιο κατάλληλη; Πόσοι, άλλωστε, αναφέρουν πως δεν ανέπτυξαν τελικά και τόσο τις γνώσεις τους, και δεν κατάφεραν να διεκδικήσουν την θέση που επιθυμούσαν;
Όπως ανέφερα στο Α’ και Β’ Μέρος του άρθρου κάποια από τα 10 σημεία-κλειδιά που μπορούν να αποτρέψουν έναν εργοδότη από το να γίνει άφαντος μετά τη συνέντευξη, ενώ εσείς ακόμα να αναρωτιέστε πώς έγινε όλο αυτό (αφού αλλιώς το βιώσατε εσείς…), συνεχίζω πως μες τη συνέντευξη πρέπει να δείξετε στον συνομιλητή σας, αρχικά ότι…
Όπως λοιπόν ανέφερα σχετικά με την παθητική στάση στο Α’ Μέρος του άρθρου, ειδικά τώρα δεν είναι η στιγμή να καταθέσετε τα όπλα, αλλά να…
Έχετε παραισθήσεις. Είναι πασιφανές. Ναι, οκ, η πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία με τον recruiter και η συζήτηση που είχατε για περίπου 20 λεπτά σχετικά με τη θέση εργασίας που αιτηθήκατε, πέρασε «νεράκι».
Για πάμε να δούμε από πού το αφήσαμε… Έχουμε, λοιπόν, ήδη λάβει υπόψη το σχέδιο του βιογραφικού μας, έχουμε καταγράψει όλη την προϋπηρεσία μας, καθώς και επιπλέον ρόλους στους οποίους έχουμε απασχοληθεί εθελοντικά. Τι μας λείπει;
Ποια είναι τα κυριότερα «συστατικά» που αναζητά κάποιος όταν ψάχνει εργασία; Λογικά τα γνωρίζετε από πρώτο χέρι – καλύτερο μισθό και θέση/τίτλο, κοινώς περισσότερες ευκαιρίες για ανέλιξη, καθώς και την ευκαιρία να ισορροπεί μεταξύ της εργασίας και της προσωπικής του ζωής.